“Gaat niet, bestaat niet!”

Van ’t Hart Autoverhuur BV werd opgericht in 1962. Broers Robert (56) en Nico (67) runnen het succesvolle familiebedrijf in de Rotterdamse wijk Kralingen. Hun vloot: 475 busjes, bestelwagens, pick-ups en personenauto’s. Hun credo: “Gaat niet, bestaat niet!”

“Onze vader, Ab van ’t Hart, begon als melkboer met paard en wagen. Later reed hij met een ijzeren hond, daarna in een bestelwagen. Hij kocht ook een VW Transporter, als reserveauto, maar gebruikte die nauwelijks. En dus verhuurde hij het busje. Dat leverde geld op. Er kwam nog een busje bij, toen nog één en nog één. Zo begon Van ’t Hart Autoverhuur. Elke Rotterdammer kent de busjes met ons logo: het zwarte hartje.”
Robert: “Ik was de jongste van vier zonen. Ons werd altijd gezegd: ‘Zodra je kan lopen, kan je ook je handjes laten wapperen!’ Buiten schooltijd moesten we mee op de melkwagen, later auto’s wassen en poetsen. Na het overlijden van mijn vader namen de vier broers het verhuurbedrijf over.”

WK Beachvolleybal

Nico: “Eén broer is inmiddels overleden, de broer onder mij met pensioen. Ik ben 67, maar thuiszitten lukt mij niet, het bedrijf is mijn leven. We zijn gegroeid naar 35 man personeel, beschikken over 475 voertuigen, een eigen garage, plaatwerkerij en tankstation. Ons uitgangspunt: wij stellen geen enkele klant teleur, ook al is de druk soms hoog. Laatst, bij het WK Beachvolleybal in Apeldoorn, werden opeens veel meer personenbusjes gevraagd dan wij in huis hadden. Wij hadden de organisatie het vervoer gegarandeerd. En bij ons geldt: afspraak is afspraak! En dus ging de wereld op z’n kop, ik haalde die busjes overal vandaan.”

Robert: “Want … gaat niet, bestaat niet! Wij verhuren voor zeventig procent aan grote, gerenommeerde Rotterdamse bedrijven. Belangrijk zijn ook de onderaannemers in de haven, zij vervoeren dagelijks duizenden arbeiders naar scheepskades, chemische fabrieken en raffinaderijen. Onze voertuigen worden ook ingezet bij rampen, zoals die enorme ontploffing in Moerdijk. Dan moet zo’n bedrijventerrein worden schoongemaakt. Doen wij niet moeilijk over, ze mogen onze auto’s gebruiken.”

Incasseren en afwachten

Nico: “Het lastigste deel van onze business? Incasseren! Wij zitten er kort bovenop. Want wie het meeste zeurt wordt als eerste betaald, zo werkt dat helaas. Belangrijk is ook: laat je nooit gek maken. In 2008 bestelden wij vijftig Dacia Logans, ideaal voor korte afstand vervoer van Poolse arbeiders. Maar toen de Dacia’s werden geleverd was daar opeens de crisis van 2009: al die Polen weg! We besloten onze Dacia’s niet met grof verlies te verkopen, maar ze in een loods te stallen. Rustig wachten op betere tijden. Na twee jaar reden ze weer, als spiksplinternieuw.”

Robert: “Vervelend is dat Rotterdam de havenbedrijven op de Tweede Maasvlakte heeft verplicht elektrische auto’s in te zetten. Wij moesten onze auto’s terughalen. Twee contracten kwijt! Diep investeren in puur elektrische voertuigen zien wij voorlopig niet zitten; vooral de actieradius is nog te gering. Ook hier wachten we rustig de ontwikkelingen af.”